Turyści nie wiedzą gdzie byli, podróżnicy nie wiedzą gdzie będą...: maja 2015

Przy okazji zwiedzania Gostynia pojechaliśmy do oddalonej o blisko 4 km na wschód wsi o nazwie Grabonóg. Owa wieś leży na terenach dawnego, przedhistorycznego osadnictwa – ślady kultury łużyckiej odnajdywano tu już w XIX wieku.

Zainteresował nas Dwór w Grabonogu, który dziś pełni rolę muzeum o charakterze etnograficznym.

Na wcześniejsze zwiedzanie umówiliśmy się telefonicznie z Panią Teresą Sroką. To właśnie jej mąż - śp. Stanisław Sroka - stworzył to muzeum. Bardzo zainteresowały go coroczne zjazdy sióstr zakonnych. Nikt wcześniej o to nie pytał... Wtedy siostry opowiedziały Panu Sroce historię dworku i urodzonego tutaj bł. Edmunda Bojanowskiego.

Pani Teresa uraczyła nas historią o wielkiej miłości do swojego męża, a także o jego zaangażowaniu w opiekę nad dworkiem. Pan Stanisław postarał się o odrestaurowanie budynku, a także o zdobycie wielu pamiątek po bł. Edmundzie Bojanowskim. W muzeum znajduje się również wiele darów z ziemi biskupiej.

Na początek Pani Teresa uraczyła nas muzyką z szafy grającej. Następnie pokazała nam stroje ślubne biskupianek, a także specjalną "skarpetę". Na poniższym zdjęciu na ścianie wisi owa szafa grająca. Pani Teresa trzyma w rękach pończochę z klamrą. Do takiej pończochy na weselach zbierano pieniądze dla Pary Młodej.

Mamona...

Strój w dniu ślubu i dzień po:

Kolejne izby poświęcono pamięci kultury regionu

Ostatnia izba jest poświęcona bł. Edmundowi Bojanowskiemu (1814-1871) - społecznikowi, literacie, publicyście i twórcy pierwszych ochronek wiejskich.

Jako ciekawostkę mogę dodać, że obecnie ochronki przybrały formę przedszkoli. Są odpłatnie prowadzone przez Siostry Służebniczki. Takie ochronki są w Gostyniu, np. na ul. Jana Pawła II.

Dworek jest położony w parku. Miejsce jest bardzo ciche. Niewątpliwie można spędzić tam miło czas spacerując i relaksując się jednocześnie.

Obok muzeum znajduje się Zespół Szkół Rolniczych w Grabonogu. Dzięki temu mogliśmy na zewnątrz podziwiać kilka ciekawych eksponatów:

Wszystkim mieszkającym w okolicy Gostynia (i nie tylko) polecam odwiedzenie tego pięknego miejsca. Pani Teresa z pewnością opowie Wam wiele ciekawych historii. Natomiast w parku można spędzić bardzo przyjemne popołudnia.

MAGDALENA :)

W 2007 roku przeprowadziłam się do Wrocławia. Uwielbiam to piękne miasto. Łączy mnie z nim wiele miłych wspomnień. To właśnie tutaj skończyłam swoje wymarzone studia – psychologię.

Jednak jestem rodowitą Wielkopolanką, a ściślej pisząc gostynianką.

Urodziłam się i wychowałam w Gostyniu. Mieszkałam tutaj przez 19 lat i to właśnie temu miastu chciałabym poświęcić swój pierwszy wpis.

Gostyń to liczące blisko 21 000 mieszkańców miasto położne około 60 km na południe od Poznania. Gostyń uzyskał prawa miejskie 1 kwietnia 1278 roku. Miasto lokowane zostało z woli księcia wielkopolskiego Przemysława II na prawie magdeburskim.

Z moimi towarzyszami podróży - Oliwią i Tomaszem - zwiedzanie Gostynia zaczęliśmy od odwiedzenia Muzeum Ziemi Gostyńskiej.

Zostaliśmy bardzo miło przywitani przez Panią Annę Rudzińską, która opowiedziała nam wiele interesujących historii związanych z Gostyniem, a także z samym miejscem, gdzie obecnie mieści się muzeum. Budynek powstał w 1903 roku. Ponoć kiedyś było tam hospicjum dla psychicznie chorych kobiet. Współcześnie zdarzały się sytuacje, gdy bez powodu gasło światło lub otwierały się szafki. Pani Anna powiedziała, że w momencie przeniesienia muzeum z ul. Wrocławskiej na ul. Kościelną bardzo często psuł się alarm lub wyłączał Internet. Duchy czuwają ;)

Muzeum Ziemi Gostyńskiej prezentuje bogate zbiory z zakresu historii oraz etnografii dotyczące miasta oraz jego okolic.

Poniższe zdjęcie ukazuje stroje biskupińskie. Krobia w pierwszej połowie XVI wieku przeszła na własność biskupów poznańskich. Właśnie z tego względu w strojach ludności krobskiej można dostrzec elementy nawiązujące do strojów biskupów, np. czarny i bordowy kolor u mężczyzn czy tzw. "kopka" na głowie kobiety.

Elementy stroju biskupianki.

Narzędzia użytku codziennego.

Szachy z prawdziwego zdarzenia ;)

W sali wystaw czasowych mogliśmy podziwiać ekspozycję „Rowery nie z tej ery”.

Obok muzeum znajduje się najstarszy zabytek Gostynia — kościół św. Małgorzaty.
Ze względu na uroczystości pogrzebowe nie mogliśmy zwiedzić wnętrza.


fot. https://www.sites.google.com/site/gostynskieth/aktualnosci

W Gostyniu jest kilka pomników i tablic upamiętniających bohaterów wojennych.

Ściana Gimnazjum nr 1 przy ul. Kościelnej

Ratusz Miejski - na frontowej ścianie widnieje tablica poświęcona ofiarom hitleryzmu

W centralnym punkcie rynku znajduje się pomnik z granitowych głazów, upamiętniający rozstrzelanie 30 Polaków przez hitlerowców w październiku 1939 r.

Na Cmentarzu Parafialnym przy ul. Jana Pawła II znajdują się dwa pomniki

ZIEMIA GOSTYŃSKA W HOŁDZIE ŻOŁNIERZOM, KTÓRZY ODDALI SWE ŻYCIE ZA WIARĘ I OJCZYZNĘ

Na szczycie Góry Zamkowej, gdzie jak głosi legenda - w średniowieczu stał prywatny zamek - dziś można podziwiać pomnik autorstwa Ryszarda Skupina poświęcony pamięci gostyńskich kosynierów, powstańców wielkopolskich i ofiar hitleryzmu

Następnie poszliśmy przez Deptak w stronę ul. Górnej, aby zobaczyć niezwykłe Muzeum Aut.

Przywitał nas Pan Maciej Peda, który bardzo chętnie opowiedział nam historię każdego z zabytkowych aut. Wszystkie samochody są sprawne, a nawet biorą udział w wyścigach.

Muzeum to nie jedyne miejsce, gdzie można spotkać te wspaniałe eksponaty. Panowie Jan i Maciej Peda biorą udział w wystawach i pokazach zarówno w Polsce, jak i na świecie.

Kolejnym i ostatnim przystankiem naszej włóczęgi była Bazylika na Świętej Górze.

Tego dnia było kilka pielgrzymek i dzięki temu mogliśmy dołączyć do jednej z grup, aby wysłuchać interesujących opowieści o klasztorze. Wszystkie niezbędne informacje znajdziecie tutaj. Zwiedzanie bazyliki oraz podziemia wraz z przewodnikiem jest zupełnie bezpłatne. Jeśli ktoś chce może rzucić ofiarę do skarbon, ale nie jest to wymagane.

Wnętrze klasztoru jest przepiękne. Znajduje się tam wiele obrazów, figur i rzeźb. Z pewnością jest to odpowiednie miejsce dla osób szukających wrażeń estetycznych, a także ciszy. Po całym dniu zwiedzania mogliśmy w spokoju odpocząć w ogrodach otaczających bazylikę. Niedaleko znajduje się również sklepik, w którym za drobne kwoty można kupić pamiątki.

W podziemiach bazyliki pochwali są nie tylko księża, ale również rodziny sponsorów. Niektóre trumny są otwarte, więc jeśli nie przerażają Was takie widoki to z pewnością warto tu zajrzeć.